Darcy Ward: mistrz prosto z pociągu

Żeby zrozumieć, jak przedziwne jest zdobycie mistrzostwa przez Warda trzeba spojrzeć na niego z nieco innej, niż dziś perspektywy. Nie jako żużlowca już znanego, od soboty mistrza globu. Nie jak na zawodnika, który wygrywa wyścigi w Anglii, a w Polsce ogrywa wielkiego Nicki Pedersena. Trzeba na niego spojrzeć z perspektywy tego, kim był pół roku temu.

W styczniu Unibax poinformował: podpisał kontrakt z nastolatkiem z Australii. O Darcy Wardzie wiadomo było tyle, że w Australii potrafił wygrywać ze starszymi od siebie. Brak jakichkolwiek innych danych. Nikt nie myślał o nim w kontekście podstawowego składu mistrzów Polski. Ba, więcej zajmowano się tym, że Unibax jako rezerwowego zatrudnił Martina Smolinskiego!

Dziesięć miesięcy później Ward to najlepszy junior - oficjalnie, bo przecież w finale nie ścigał się Emil Sajfutdinow, który zrezygnował z rywalizacji z rówieśnikami - świata. W Anglii chcą go wszystkie kluby Elite League. Unibax już kilka tygodni temu przedłużył z nim kontrakt. Australijski człowiek znikąd nagle stał się gwiazdą. Chłopak, który pasjonował się żużlem, ale zimą brakowało mu pieniędzy na motocykle, teraz stał się zawodowcem ze złotym medalem w CV. Ward jeszcze kilka lat temu - jak opowiada jego ojciec George - w rodzinnej Australii cierpliwie musiał czekać na dworcu na wiecznie spóźniający się pociąg, który wiózł go do miasta. Tylko tam mógł zobaczyć jak ścigają się żużlowcy. Kariery w takim tempie jeszcze w światowym żużlu nie było. W dziewięć miesięcy od pucybuta do mistrza świata.

Ward jest najmłodszym zwycięzcą finału odkąd są one organizowane. Nawet cofając się do czasów żużlowo prehistorycznych - przełomu lat 70. i 80. - kiedy nie było mistrzostw świata, a Europy z udziałem zawodników z innych kontynentów. Od początku, czyli 1977 roku, tylko sześciu zawodników wygrywało finały mając mniej, niż 20 lat. Ale 17-latka jeszcze nie było. Kiedy w 2007 roku zwyciężał Emil Sajfutdinow, wydawało się, że żużlowego geniuszu ówczesnego 18-latka nie pobije już nikt. Ward sięgnął granicy - czy można sobie wyobrazić młodzieżowego mistrza świata jeszcze młodszego, takiego który będzie miał 16 lat?

Złoto Warda to również wyzwanie: jaką drogą pójdzie? W finałach juniorskich zwyciężali często przeciętniacy: Peter Nahlin, Gert Handberg, Jesper Monberg, Lee Richardson. O Brianie Andersenie, Mikaelu Karlsonie, Dawidzie Kujawie, Lukasie Drymlu czy Robercie Miśkowiaku - tak, oni wszyscy byli kiedyś mistrzami - właściwie się już nie pamięta. Większe kariery z grona mistrzów juniorskich zrobili jedynie Leigh Adams, Jason Crump, Andreas Jonsson, Emil Sajfutdinow, może jeszcze Jarosław Hampel. A w czasach "niemistrzowskich" - Tommy Knudsen, Per Jonsson, Gary Havelock.

Do której grupy bliżej Wardowi? Bardziej do Nahlina i Hanberga, czy swoich rodaków - Adamsa, Crumpa? Ani do jednej, ani do drugiej. Talentu, instynktu do jazdy, umiejętności szybkiego uczenia się żużla ma więcej niż poprzednicy w jego wieku.



Mistrzowscy juniorzy*

1988	Peter Nahlin	20
1989	Gert Handberg	20
1990	Chris Louis	21
1991	Brian Andersen	20
1992	Leigh Adams	21
1993	Joe Screen	21
1994	Mikael Karlsson	21
1995	Jason Crump	20
1996	Piotr Protasiewicz	21
1997	Jesper Monberg	20
1998	Robert Dados	21
1999	Lee Richardson	20
2000	Andreas Jonsson	20
2001	Dawid Kujawa	20
2002	Lukas Dryml	21
2003	Jarosław Hampel	21
2004	Robert Miśkowiak	21
2005	Krzysztof Kasprzak	21
2006	Karol Ząbik	19
2007	Emil Sajfutdinow	18
2008	Emil Sajfutdinow	19
2009	Darcy Ward	17

* kolejno: rok, imię i nazwisko, wiek mistrza